Imię dla Multimedialnego Centrum Informacji

Szczegóły

01.04.2015

Odsłony: 1689

Multimedialne Centrum Informacji w naszej bibliotece będzie miało imię Zjednoczenia Polek na Emigracji w Wielkiej Brytanii.

Zjednoczenie Polek na Emigracji w Londynie już od 14 lat pomaga uczniom naszej szkoły w realizowaniu marzeń. Te marzenia to dla wielu z nich możliwość wyjechania na wycieczkę szkolną i poznania pięknych zakątków Polski, pobytu w teatrze, wypożyczenia z biblioteki wartościowej książki, a także możliwości skorzystania ze sprzętu audiowizualnego i komputerów w Internetowym Multimedialnym Centrum Informacji. To wszystko, jakby za dotknięciem „czarodziejskiej różdżki” spełnia się dzięki pomocy organizacji o bardzo bogatej historii.

Tę historię i dorobek pragniemy przybliżyć  społeczeństwu naszego miasta przy okazji nadania Multimedialnemu Centrum Informacji w naszej szkole imienia Zjednoczenia Polek na Emigracji w Wielkiej Brytanii.

Rada Pedagogiczna w dniu 25.02.2015 podjęła uchwałę w powyższej sprawie, określającą wstępnie termin uroczystości. Będzie to drugi tydzień czerwca 2015 roku. Nadanie imienia naszemu IMCI odbędzie się w ramach obchodów 90 rocznicy nadania naszemu miastu praw miejskich.

Jest to z naszej strony forma podziękowania tej organizacji za wieloletnią pomoc finansową udzielaną naszej szkole. W latach 2001-2014 otrzymaliśmy 72660 PLN.  W lutym tego roku została nam przyznana kwota 22000 PLN na wyposażenie IMCI w tablicę interaktywną i zakup komputerów. W ubiegłym roku zakupiliśmy z przyznanych funduszy sprzęt RTV(telewizor i odtwarzacz DVD) oraz stoliki i krzesła. Na przestrzeni  czternastu lat uzupełnialiśmy zbiory czytelni, zakupiliśmy stanowisko komputerowe, projektor, ekran oraz drukarkę.

Nasza czytelnia stała się nowoczesnym, na miarę europejskich standardów miejscem pracy ucznia i nauczyciela.

Zjednoczenie Polek na Emigracji zostało założone w 1946 r. przez  polskie kobiety,  które po zakończeniu działań wojennych przybywały do Wielkiej Brytanii  z różnych stron świata. Kobiety , które przymusowo zostały na uchodźstwie znalazły się w ciężkiej sytuacji  finansowej. Rozpoczynały one nowe życie w obcym kraju nie znając języka i potrzebowały wsparcia. Zjednoczenie Polek dużo zrobiło w zakresie samopomocy, ale przywiązywało też wiele wagi do pracy patriotyczno-wychowawczej, współpracując z innymi organizacjami emigracyjnymi. Od założenia  Zjednoczenie Polek służyło sprawie niepodległości Polski. Jest to ujęte w tekscie Deklaracji Ideowej z 1946 r.

„Celem Zjednoczenia Polek jest złączenie wszystkich kobiet polskich poza granicami Kraju dla obrony sprawy polskiej.

Jesteśmy w Wielkiej Brytanii, bo kraj nasz jest pod okupacją i nie ma w nim wolności, ale chcemy pozostać Polkami i wrócić do Wolnej Polski.

Pragniemy,  by w Kraju naszym, a także na calym świecie zapanowało życie oparte na moralności chrześcijańskiej, na zasadach demokracji politycznej i sprawiedliwości społecznej. O taką bowiem Polskę walczył Naród Polski w ciężkich latach minionej wojny.

W trudnych warunkach naszego życia będziemy pomagać tym, dla których warunki pracy, prawa i obyczaje panujące w Wielkiej Brytanii są jeszcze obce.

Będziemy pracować, by umocnić w nas polskość, zachować mowę polską,  pogłębić naszą wiedzę o Polsce. Pomagając matkom, które są w potrzebie, miłością i staraniem otoczymy dzieci polskie; dołożymy starań, by uczyły się one mówić, czytać i pisać po polsku.

W pracy naszej współdziałać będziemy z organizacjami kobiecymi innych narodów , aby pozyskać wśród nich zrozumienie  i przychylność dla naszego Kraju.

Każda Polka jest drugiej Polce siostrą. Zjednoczenie jest naszą rodziną, która wzajemnie sobie pomaga w życiu i pracy”.

Członkinie Zjednoczenia Polek podczas spotkania opłatkowego 2011 rok

Praca Zjednoczenia Polek była podzielona na sekcje: organizacyjną, samopomocy, kształcenia zawodowego, kulturalno-oświatową, i zagraniczną. Między innymi organizowano spotkania towarzyskie, pogadanki, odczyty, Żywe Dzienniki, wystawy, bazary, kiermasze, zabawy i wydawano pismo „Głos Kobiet”. Zjednoczenie Polek wspierało harcerstwo i inne młodzieżowe organizacje. W 1970 r. zorganizowało Zjazd Polek pod hasłem „Służymy Sprawie Polskiej”. Organizacja musiała się sama utrzymywać  finansowo i w tym celu prowadziła różne akcje zarobkowe.

W pierwszych latach rozpoczęto akcję pomocy Krajowi, która z biegiem czasu zwiększała się, szczególnie w okresach powodzi i represji politycznych. Reagując na wydarzenia w Kraju, Zjednoczenie Polek podejmowało wiele akcji w formie listów protestacyjnych, spotkań informacyjnych dla Anglików oraz udziału w demonstracjach. Współpracowało też z innymi organizacjami emigracyjnymi. Praktyczna pomoc była w formie regularnie wysyłanych  paczek z odzieżą i lekami oraz sprzętem medycznym do potrzebujących w Kraju, włącznie z ukrywającymi się członkami Solidarności.

Nadal  przychodzi  wiele listów z prośbami o pomoc. Obecnie Panie paczek już nie wysyłają, ale wspierają swoich podopiecznych  w Polsce i na Wschodzie poprzez dotacje finansowe  przekazywane instytucjom, hospicjom oraz indywidualnym osobom.  Są wśród nich polscy studenci i studentki, których studia dofinansowują. Panie nie zapominają też o potrzebujących w Wielkiej Brytanii. Wśród nich są osoby starsze, osamotnione, ale też te z nowoprzybyłych z Polski, które napotykają się na różne kłopoty w obcym kraju.

Jedna z członkiń Zjednoczenia Polek, Wanda Szadkowska,  pochodzila z Łap.

Wanda Szadkowska, z domu Malinowska, urodziła się w Łapach 23 sierpnia 1912 r. Jako małe dziecko wyjechała do Petersburga z rodzicami – Stanisławem i Józefą z Łapińskich. Kiedy miała 5 lat straciła matkę  podczas epidemii cholery. Wrociła wtedy z ojcem do Polski - do Wilna. W 1936 r. wyszła za mąż za Zygmunta Szadkowskiego, studenta uniwersytetu Stefana Bartorego. 

W 1939 r. po wybuchu wojny wyjechała na Łotwę  do męża, który jako pracownik służby dyplomatycznej pracował w konsulacie w Dźwińsku.  Z Łotwy przez Szwecję i Anglię przedostali się do Francji. Wanda pozostała tam do końca wojny z synem, którego urodziła w styczniu 1940 r. Zygmunt początkowo kierował przerzutami  do Kraju potem dołączył do Karpackiej Brygady i walczył w Tobruku. W 1942 r. został odkomenderowany do Szkoły Podchorążych Piechoty. W 1943 r. został mianowany kierownikiem Samodzielnego Referatu Harcerskiego. Od 1942 r. pełnił funkcję Wiceprzewodniczącego Rady ZHP na Wschodzie i od 1944 r. Komendanta ZHP na Wschodzie. Po zakończeniu działań wojennych Wanda z synem dołączyła do męża w Palestynie. Przez pewien okres mieszkali w Jerozolimie i pod koniec 1947 r. przyjechali do Anglii gdzie w 1949 r. urodziła się córka.

W Anglii Zygmunt pracował społecznie i  politycznie w organizacjach emigracyjnych. Był m.in. Przewodniczącym Związku Harcerstwa Polskiego, Prezesem Stowarzyszenia Polskich Kombatantów  Wielka Brytania,  Prezesem Stowarzyszenia Polskich Kombatantów Federacja Światowa, Ministrem w Rządzie RP na Uchodźstwie oraz Przewodniczącym Rady Narodowej II RP. W 1990 r., po wyborze Prezydenyta RP Lecha Wałęsy, stanął na czele delegacji, ktόra w imieniu rezydującego w Londynie Prezydenta RP przygotowała w Warszawie zasady i formy przekazania urzędu.

Wanda pracowała szyjąc  kołdry i pokrowce na kołdry oraz zajmowała się prowadzeniem domu co umożliwiło mężowi zaangażowanie się pracą społeczną i poiltyczną. W 1996 r. podczas uroczystości 50-lecia SPK ówczesny prezes powiedział : „Dziękujemy Wandzie,  że cicho pracowała, aby Zygmunt mógł z nami głośno pracować”

Wanda należała  do SPK , Fundacji Jana Pawła II i do Zjednoczenia Polek na Emigracji. Przez szereg lat przyczyniała sie do akcji zbierania odzieży, która była wysyłana przez Zjednoczenie Polek do potrzebujących w Kraju.

Wanda Szadkowska zmarła w Londynie w 1999 r. Prochy Wandy i Zygmunta Szadkowskich spoczywają w Panteonie Wielkich Polaków w Świątyni Opatrzności  w Wilanowie.

Tablica na grobie w Panteonie Wielkich Polaków

Opracowała Ewa Łapińska

na podstawie wspomnień Teresy Szadkowskiej-Łakomy - członka zarządu Zjednoczenia Polek na Emigracji w Wielkiej Brytanii.