Imię dla Multimedialnego Centrum Informacji
- Szczegóły
- 01.04.2015
- Odsłony: 1882
Multimedialne Centrum Informacji w naszej bibliotece będzie miało imię Zjednoczenia Polek na Emigracji w Wielkiej Brytanii.
Zjednoczenie Polek na Emigracji w Londynie już od 14 lat pomaga uczniom naszej szkoły w realizowaniu marzeń. Te marzenia to dla wielu z nich możliwość wyjechania na wycieczkę szkolną i poznania pięknych zakątków Polski, pobytu w teatrze, wypożyczenia z biblioteki wartościowej książki, a także możliwości skorzystania ze sprzętu audiowizualnego i komputerów w Internetowym Multimedialnym Centrum Informacji. To wszystko, jakby za dotknięciem „czarodziejskiej różdżki” spełnia się dzięki pomocy organizacji o bardzo bogatej historii.
Tę historię i dorobek pragniemy przybliżyć społeczeństwu naszego miasta przy okazji nadania Multimedialnemu Centrum Informacji w naszej szkole imienia Zjednoczenia Polek na Emigracji w Wielkiej Brytanii.
Rada Pedagogiczna w dniu 25.02.2015 podjęła uchwałę w powyższej sprawie, określającą wstępnie termin uroczystości. Będzie to drugi tydzień czerwca 2015 roku. Nadanie imienia naszemu IMCI odbędzie się w ramach obchodów 90 rocznicy nadania naszemu miastu praw miejskich.
Jest to z naszej strony forma podziękowania tej organizacji za wieloletnią pomoc finansową udzielaną naszej szkole. W latach 2001-2014 otrzymaliśmy 72660 PLN. W lutym tego roku została nam przyznana kwota 22000 PLN na wyposażenie IMCI w tablicę interaktywną i zakup komputerów. W ubiegłym roku zakupiliśmy z przyznanych funduszy sprzęt RTV(telewizor i odtwarzacz DVD) oraz stoliki i krzesła. Na przestrzeni czternastu lat uzupełnialiśmy zbiory czytelni, zakupiliśmy stanowisko komputerowe, projektor, ekran oraz drukarkę.
Nasza czytelnia stała się nowoczesnym, na miarę europejskich standardów miejscem pracy ucznia i nauczyciela.
Zjednoczenie Polek na Emigracji zostało założone w 1946 r. przez polskie kobiety, które po zakończeniu działań wojennych przybywały do Wielkiej Brytanii z różnych stron świata. Kobiety , które przymusowo zostały na uchodźstwie znalazły się w ciężkiej sytuacji finansowej. Rozpoczynały one nowe życie w obcym kraju nie znając języka i potrzebowały wsparcia. Zjednoczenie Polek dużo zrobiło w zakresie samopomocy, ale przywiązywało też wiele wagi do pracy patriotyczno-wychowawczej, współpracując z innymi organizacjami emigracyjnymi. Od założenia Zjednoczenie Polek służyło sprawie niepodległości Polski. Jest to ujęte w tekscie Deklaracji Ideowej z 1946 r.
„Celem Zjednoczenia Polek jest złączenie wszystkich kobiet polskich poza granicami Kraju dla obrony sprawy polskiej.
Jesteśmy w Wielkiej Brytanii, bo kraj nasz jest pod okupacją i nie ma w nim wolności, ale chcemy pozostać Polkami i wrócić do Wolnej Polski.
Pragniemy, by w Kraju naszym, a także na calym świecie zapanowało życie oparte na moralności chrześcijańskiej, na zasadach demokracji politycznej i sprawiedliwości społecznej. O taką bowiem Polskę walczył Naród Polski w ciężkich latach minionej wojny.
W trudnych warunkach naszego życia będziemy pomagać tym, dla których warunki pracy, prawa i obyczaje panujące w Wielkiej Brytanii są jeszcze obce.
Będziemy pracować, by umocnić w nas polskość, zachować mowę polską, pogłębić naszą wiedzę o Polsce. Pomagając matkom, które są w potrzebie, miłością i staraniem otoczymy dzieci polskie; dołożymy starań, by uczyły się one mówić, czytać i pisać po polsku.
W pracy naszej współdziałać będziemy z organizacjami kobiecymi innych narodów , aby pozyskać wśród nich zrozumienie i przychylność dla naszego Kraju.
Każda Polka jest drugiej Polce siostrą. Zjednoczenie jest naszą rodziną, która wzajemnie sobie pomaga w życiu i pracy”.
Członkinie Zjednoczenia Polek podczas spotkania opłatkowego 2011 rok
Praca Zjednoczenia Polek była podzielona na sekcje: organizacyjną, samopomocy, kształcenia zawodowego, kulturalno-oświatową, i zagraniczną. Między innymi organizowano spotkania towarzyskie, pogadanki, odczyty, Żywe Dzienniki, wystawy, bazary, kiermasze, zabawy i wydawano pismo „Głos Kobiet”. Zjednoczenie Polek wspierało harcerstwo i inne młodzieżowe organizacje. W 1970 r. zorganizowało Zjazd Polek pod hasłem „Służymy Sprawie Polskiej”. Organizacja musiała się sama utrzymywać finansowo i w tym celu prowadziła różne akcje zarobkowe.
W pierwszych latach rozpoczęto akcję pomocy Krajowi, która z biegiem czasu zwiększała się, szczególnie w okresach powodzi i represji politycznych. Reagując na wydarzenia w Kraju, Zjednoczenie Polek podejmowało wiele akcji w formie listów protestacyjnych, spotkań informacyjnych dla Anglików oraz udziału w demonstracjach. Współpracowało też z innymi organizacjami emigracyjnymi. Praktyczna pomoc była w formie regularnie wysyłanych paczek z odzieżą i lekami oraz sprzętem medycznym do potrzebujących w Kraju, włącznie z ukrywającymi się członkami Solidarności.
Nadal przychodzi wiele listów z prośbami o pomoc. Obecnie Panie paczek już nie wysyłają, ale wspierają swoich podopiecznych w Polsce i na Wschodzie poprzez dotacje finansowe przekazywane instytucjom, hospicjom oraz indywidualnym osobom. Są wśród nich polscy studenci i studentki, których studia dofinansowują. Panie nie zapominają też o potrzebujących w Wielkiej Brytanii. Wśród nich są osoby starsze, osamotnione, ale też te z nowoprzybyłych z Polski, które napotykają się na różne kłopoty w obcym kraju.
Jedna z członkiń Zjednoczenia Polek, Wanda Szadkowska, pochodzila z Łap.
Wanda Szadkowska, z domu Malinowska, urodziła się w Łapach 23 sierpnia 1912 r. Jako małe dziecko wyjechała do Petersburga z rodzicami – Stanisławem i Józefą z Łapińskich. Kiedy miała 5 lat straciła matkę podczas epidemii cholery. Wrociła wtedy z ojcem do Polski - do Wilna. W 1936 r. wyszła za mąż za Zygmunta Szadkowskiego, studenta uniwersytetu Stefana Bartorego.
W 1939 r. po wybuchu wojny wyjechała na Łotwę do męża, który jako pracownik służby dyplomatycznej pracował w konsulacie w Dźwińsku. Z Łotwy przez Szwecję i Anglię przedostali się do Francji. Wanda pozostała tam do końca wojny z synem, którego urodziła w styczniu 1940 r. Zygmunt początkowo kierował przerzutami do Kraju potem dołączył do Karpackiej Brygady i walczył w Tobruku. W 1942 r. został odkomenderowany do Szkoły Podchorążych Piechoty. W 1943 r. został mianowany kierownikiem Samodzielnego Referatu Harcerskiego. Od 1942 r. pełnił funkcję Wiceprzewodniczącego Rady ZHP na Wschodzie i od 1944 r. Komendanta ZHP na Wschodzie. Po zakończeniu działań wojennych Wanda z synem dołączyła do męża w Palestynie. Przez pewien okres mieszkali w Jerozolimie i pod koniec 1947 r. przyjechali do Anglii gdzie w 1949 r. urodziła się córka.
W Anglii Zygmunt pracował społecznie i politycznie w organizacjach emigracyjnych. Był m.in. Przewodniczącym Związku Harcerstwa Polskiego, Prezesem Stowarzyszenia Polskich Kombatantów Wielka Brytania, Prezesem Stowarzyszenia Polskich Kombatantów Federacja Światowa, Ministrem w Rządzie RP na Uchodźstwie oraz Przewodniczącym Rady Narodowej II RP. W 1990 r., po wyborze Prezydenyta RP Lecha Wałęsy, stanął na czele delegacji, ktόra w imieniu rezydującego w Londynie Prezydenta RP przygotowała w Warszawie zasady i formy przekazania urzędu.
Wanda pracowała szyjąc kołdry i pokrowce na kołdry oraz zajmowała się prowadzeniem domu co umożliwiło mężowi zaangażowanie się pracą społeczną i poiltyczną. W 1996 r. podczas uroczystości 50-lecia SPK ówczesny prezes powiedział : „Dziękujemy Wandzie, że cicho pracowała, aby Zygmunt mógł z nami głośno pracować”
Wanda należała do SPK , Fundacji Jana Pawła II i do Zjednoczenia Polek na Emigracji. Przez szereg lat przyczyniała sie do akcji zbierania odzieży, która była wysyłana przez Zjednoczenie Polek do potrzebujących w Kraju.
Wanda Szadkowska zmarła w Londynie w 1999 r. Prochy Wandy i Zygmunta Szadkowskich spoczywają w Panteonie Wielkich Polaków w Świątyni Opatrzności w Wilanowie.
Tablica na grobie w Panteonie Wielkich Polaków
Opracowała Ewa Łapińska
na podstawie wspomnień Teresy Szadkowskiej-Łakomy - członka zarządu Zjednoczenia Polek na Emigracji w Wielkiej Brytanii.